donderdag 20 juni 2013

Mijn (licht)groene vingers

Wij wonen vlakbij de stad en hebben het geluk over een lapje grond te beschikken dat ik een paar jaar geleden gepromoveerd heb tot groenten- en fruittuin. Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet bepaald groene vingers heb, en dat wat bij mij wil groeien toch een gigantisch overlevingsinstinct moet hebben.
Het eerste jaar hadden mijn aardappels dat... 2 maand lang hebben we aardappels uit eigen tuin gegeten. En iedereen moest het thuis toegeven; die smaakten stukken beter dan de exemplaren die we gewoonlijk uit de winkel halen.

Vorig jaar was het geen groot succes : enkele blaadjes sla hebben het gehaald, maar dan hield het op. Maar dat was uiteraard volledig te wijten aan de slechte zomer (of dat maak ik mezelf toch wijs).

Dit jaar ben ik er zelfs niet eens toe geraakt om mijn groententuin volledig onkruidvrij te maken. Na een halve dag ploeteren, was de helft onder handen genomen. Nadien regende het telkens weer op mijn vrije momenten (echt toevallig) en ben ik niet meer verder geraakt. 
Maar op het vrijgemaakte stukje staan sinds vorige week wel tomatenplantjes te blinken, dankzij de vrijgevigheid van Tante Meter, die naast een naaitalent ook serieus groene vingers heeft.
Nu duimen wij voor lekker sappige tomaten.


Wat intussen (voor het tweede jaar op rij !) wel een heus succes is, is mijn fruittuin. Op welgeteld 3 vierkante meter, groeien er appels ...


peren... of beter gezegd : groeit er een perenboom, peren zelf hebben we nog niet gezien...


kiwibessen ... tenminste, als de bloesems nu ook echte besjes worden....


en aardbeien als bodembedekker.



Dat wordt terug smullen deze zomer !

Geen opmerkingen:

Een reactie posten